Amazon Prime Vidéo dévoile la face cachée d'Orelsan
Cinema
8 min Mickaël

Amazon Prime Video onthult de verborgen kant van Orelsan

Vorig jaar hebben Orelsan en zijn broer Clément iedereen verrast met het onthullen van een documentaire serie op Amazon Prime, « Montre Jamais ça à personne ». Het onderwerp? De muzikale opkomst van Orelsan, van binnenuit gefilmd door zijn jongere broer. Een onverwacht, authentiek en behoorlijk indrukwekkend werk, dat een groot succes was en heeft bijgedragen aan het versterken van zijn sympathie in heel Frankrijk. En het leert ons ook veel over de carrière van een rapper, en over het leven in het algemeen.

Geen video beschikbaar.

Authenticiteit, vastberadenheid en delen Wie Orelsan kende aan het begin van zijn doorbraak, net voor het album « Perdu d'avance », kende het personage al redelijk goed, en aangezien de rapper extreem oprecht en authentiek is in zijn muziek, hadden we al een idee van zijn leven en parcours. Maar de documentaire serie, « Montre jamais ça à personne », die kort voor de release van zijn album « Civilisation » op Prime Video werd uitgebracht, heeft bijgedragen aan het bekendmaken van dit ware succesverhaal uit Normandië in heel Frankrijk. Vooral heeft het Orelsan nog sympathieker gemaakt in de ogen van het publiek, waarbij de controverses uit het verleden ver achter hem zijn gelaten. De serie is gefilmd door Clément Cotentin, die niemand minder is dan de jongere broer van Orel, wat een zekere authenticiteit garandeert, omdat je je natuurlijker gedraagt voor een camera als die de hele dag door door je kleine broer wordt vastgehouden. Dat we die authenticiteit in de serie terugvinden, is allesbehalve toeval, want authenticiteit is misschien wel het belangrijkste aspect van alle muziek van Orelsan. De rapper heeft zich nooit verborgen, of het nu in zijn teksten was of in interviews, hij heeft altijd dat eenvoudige, « gemiddelde » aspect geaccepteerd, zonder iets uitzonderlijks te zijn. Vooral in zijn eerste album, « Perdu d'avance », waarin hij rapt « ik ben een mix tussen hardcore en excentriek, Orelsan, want je verandert geen team dat gelijk speelt ». Het is die eenvoud die ervoor heeft gezorgd dat veel jongeren zich met hem konden identificeren: de doorsnee gast, niet bijzonder populair, niet erg comfortabel met meisjes, een beetje een « sloddervos » op school of werk, vaak overvallen door twijfels door een gebrek aan zelfvertrouwen.

De rapper heeft dit aspect van zijn persoonlijkheid al vroeg onthuld en dat heeft hem tot een soort icoon van de jongeren van deze generatie gemaakt. Maar let op, het gaat er niet om te zeggen dat Orel gewoon een sympathieke kerel is. Hij is een uitstekende rapper die heel serieus heeft gewerkt om zijn kunst te verfijnen, en als hij zichzelf een « sloddervos » noemde, was dat vooral in de tijd van zijn studie en zijn werk in de horeca, twee gebieden die hem niet echt interesseerden. Zodra hij serieus met rap begon, heeft hij enorm hard gewerkt, heeft hij zijn hoofd gebroken om zijn albums en concepten op te bouwen. Dat zien we ook in de serie: Gringe heeft waarschijnlijk een natuurlijker talent voor rap, vooral op het gebied van timing, flow, intonatie, hij ziet er echt heel comfortabel uit. Toch is het van de twee jeugdvrienden die bijna tegelijk aan het avontuur begonnen, Orelsan die het hoogst en het verst is gekomen in wat hij kon bieden. Omdat hij een harde werker is, vooral als het om zijn passie, muziek, gaat. Achter die wat blasé houding, versterkt door zijn rol in de serie « Bloqués », schuilt een echte werkpaard die de kansen heeft gegrepen die zich voordeden, zelfs als die eindigden in mislukkingen, zoals bij de rapwedstrijd met La Fouine en Booba als jury.

Maar deze serie is vooral een prachtig verhaal van vriendschap en delen. Want Orelsan is altijd in teamverband vooruitgegaan, net als de meeste artiesten tegenwoordig. Als sommigen rappen « Ik heb het helemaal zelf gedaan », geloof dat dan nooit, dat is vrijwel zeker niet waar en de rol van de entourage is cruciaal voor een artiest. Zeker in het geval van Orel is de entourage niet alleen een achtergrond, een decor. De vrienden vormen een hechte groep die elkaar bijna vanaf het begin van het avontuur niet hebben losgelaten, met natuurlijk Gringe, zijn partner van de Casseurs Flowters, maar ook Ablaye, een soort manager, producer en backer met meerdere petten, die op alle podia aanwezig was sinds zijn eerste tournees. En natuurlijk Skread, de dirigent, degene die de rapper « Mozart » noemde in het nummer « Jimmy Punchline ». Een groep waaraan we natuurlijk ook Clément, de kleine broer, kunnen toevoegen, die er heel vaak leek te zijn. De serie vertelt een beetje het verhaal van deze hechte bende en hoe ze elkaar hebben gesteund (op sommige momenten, gelukkig waren Skread en Ablaye er om iedereen weer aan het werk te krijgen na een dipje) om de top te bereiken. We zien ook dat Orel erg gul is met zijn naasten en absoluut het licht wil delen, terwijl hij zich er niet echt comfortabel bij voelt. Zoals met zijn maat Gringe, of zijn grootmoeder Janine die altijd had gedroomd van zingen. Of zoals met ons merk Project X Paris tijdens een fotoshoot in 2019, terwijl hij al zijn eigen merk Avnier had gelanceerd.

Ontdek de collab Orelsan & PXP

Risico’s nemen en veerkracht De rapper wist ook hoe hij zijn imago kon herwerken, na een wat turbulente start via zijn albums, zijn serie, zijn film... De rapper wist de trend te keren en deze debatten om te zetten in populariteit. Hoewel hij altijd een beetje brutaal en provocerend was, is zijn persoonlijkheid veel minder conflictueus dan wat we soms in sommige media hoorden. Hijzelf heeft niet te veel ego in deze zaak gestopt, en zei dat het nummer dat controverse veroorzaakte al enkele jaren oud was en dat hij het niet op het podium speelde. Toch zien we in de serie dat Orelsan zwaar werd getroffen door deze gebeurtenissen, tot het punt dat hij een lichte depressie kreeg, maar eenmaal hersteld kwam hij sterker terug met « Le Chant des Sirènes », het album dat hem bekend maakte bij het grote publiek.

Een album vol risico’s, dat zien we tijdens de productie, via de camera van Clément die trouwens steeds beter filmt naarmate de serie vordert. Muzikaal lijkt het album op geen enkel eerder Frans rapproject, in tegenstelling tot « Perdu d'avance » waar de invloeden duidelijk herkenbaar zijn. Met Skread hebben ze hun kunst naar een nieuw niveau gebracht tegen de mening van veel van hun kennissen in de muziekindustrie in. Deze « risicovolle » beslissingen, artistiek of professioneel, lijken misschien klein, maar opgeteld hebben ze een enorme impact op zijn evolutie. Zoals toen Orelsan besloot te tekenen bij Wagram in plaats van bij Universal. Zo kon hij de controle over zijn kunst en creatief proces behouden, in plaats van zich te verschuilen achter artistieke directeuren, wat leidde tot nog grotere successen met zijn twee volgende albums. Er is geen ware kunst zonder risico’s, en nog minder succes zonder risico’s, een les die je leert in de serie in contact met de rapper, vooral bij het maken van de hit « La Terre est ronde », bijna volledig solo gemaakt door Orelsan.

Tot slot, een laatste belangrijk aspect van de serie, veerkracht en het feit dat je niet te trots moet zijn op dingen, of ze nu slagen of falen. Weten hoe je klappen moet incasseren en weer opstaan, zoals de rapper dat meerdere keren in de serie doet. Er zijn tegenslagen en moeilijke momenten geweest, maar telkens wist het team terug te veren: na annuleringen en controverses kwam « Le Chant des Sirènes »; enkele jaren na zijn mislukking bij de rapwedstrijd won hij uiteindelijk een Victoire de la Musique van de rappers die hem destijds hadden uitgeschakeld. Bewijs dat werk loont, en vooral dat weten incasseren en weer opstaan deel uitmaken van het leven van een artiest, het is niet zomaar een formule. Als je jong doorbreekt en successen aaneen rijgt, kan de eerste muur die je tegenkomt je dromen beëindigen. Maar als je veel mislukkingen, kleine overwinningen of gelijke spelen hebt gehad, weet je dat het wiel draait, dat je gewoon moet wachten en weer aan het werk moet gaan. Een aspect dat sterk aanwezig is in de hele groep, waarvan we echt blij zijn dat we het fantastische avontuur hebben kunnen volgen, en we raden het jullie ook aan!

Le Radar